Το 1903, η Ντάνκαν ήρθε με τον αδελφό της Ραίημοντ στην Αθήνα, όπου ονειρευόταν να εγκατασταθεί και να ιδρύσει τη σχολή της, τη σχολή από όπου θα ξεπηδούσαν οι πρώτοι χορευτές του μοντέρνου χορού, εμπνευσμένου από τον αρχαίο ελληνικό χορό. Άρχισαν να χτίζουν ένα σπίτι που ποτέ όμως δεν έγινε η σχολή που ονειρευόταν η Ιζαντόρα. Τώρα όμως, μετά από 100 χρόνια, αυτό το φορτωμένο με μνήμες σπίτι, μνημείο της παγκόσμιας ιστορίας του χορού, ολοκληρώθηκε από το Δήμο Βύρωνα και λειτουργεί ήδη σαν «Κέντρο Μελέτης του Χορού» ανοιχτό προς όλες τις εξελικτικές τάσεις του χορού, και ελπίζουμε όλοι να αφιερωθεί στην καλλιέργεια ενός μοντέρνου χορού που να βρίσκεται όσο γίνεται πιο κοντά στον αρχαίο ελληνισμό. Με την ευκαιρία αυτή παρουσιάζεται σήμερα κάτι που έλειπε από τη διεθνή βιβλιογραφία: ένα απάνθισμα από τα έργα των σημαντικότερων καλλιτεχνών που γνώρισαν την Ιζαντόρα Ντάνκαν και την απαθανάτισαν.

[Απόσπασμα από κείμενο παρουσίασης εκδότη ή έκδοσης]