Όταν έχει κανείς υπηρετήσει για κάμποσα χρόνια την τεχνολογία, έχει κατανοήσει καλά την αξία της για τον άνθρωπο. Έχει παρατηρήσει και κάτι ακόμη: πως η πρόοδος της τεχνολογίας είναι ένα σημαντικό βοήθημα μόνο, απαραίτητο ίσως για την ευημερία του σύγχρονου ανθρώπου, όμως όχι ικανό. Μόνο του δεν οδηγεί στην ευημερία. Σ` όλη την πορεία της ιστορίας του, ο άνθρωπος χρησιμοποιούσε όποια εργαλεία κατείχε για να προοδεύσει, ακολούθησε ως σήμερα μια πορεία που προδιαγράφει το μέλλον του. Στη βάση των δυνατοτήτων του και των αναγκών του, ίδρυσε τις κοινωνικές του δομές. Οι κοινωνικές δομές κάθε περιόδου, απλώς καθρεφτίζουν με τρόπο ξεκάθαρο, το πολιτισμικό επίπεδο, τις ανάγκες, το χαρακτήρα, το συναισθηματικό υπόβαθρο, την καλλιέργεια και τη διάνοια του μέσου ανθρώπου. Έτσι, παρατηρώντας την κληρονομιά του είδους μας, μπορούμε να συμπεράνουμε για τα χαρακτηριστικά κάθε μεμονωμένου προγόνου μας. Και, καθώς τ’ αρχέγονα χαρακτηριστικά των προγόνων μας διατηρούνται ζωντανά στο DNA μας, μπορούμε να συμπεράνουμε για τη χρησιμότητα των ιδιοτήτων μας, να τις ξεδιαλέξουμε με την ευθυκρισία μας, και να τις χρησιμοποιήσουμε με δόκιμο τρόπο για το μέλλον. Σε ατομικό επίπεδο, μέσω της αυτογνωσίας· σε κοινωνικό ή πανανθρώπινο, μέσω του αλτρουισμού και της φιλαλληλίας. (. . .)

[Απόσπασμα από το κείμενο του προλόγου]