Η κίτρινη βροχή είναι ο μονόλογος του τελευταίου εναπομείναντα κατοίκου ενός εγκαταλειμμένου χωριού στα ισπανικά Πυρηναία μετά τη λήξη του εμφυλίου. Ανάμεσα στην "κίτρινη βροχή" των φύλλων του φθινοπώρου που ταυτίζεται με το πέρασμα του χρόνου και τη μνήμη ή την υπνωτική λευκότητα του χιονιού, η φωνή του αφηγητή, στα πρόθυρα του θανάτου, αναπολεί τους χαμένους κατοίκους του χωριού, αυτούς που το εγκατέλειψαν ή αυτούς που πέθαναν, και μας φένει αντιμέτωπους με τις παρακρούσεις και τις αναλαμπές του μυαλού του, με τη διαταραγμένη αίσθηση της πραγματικότητας, σε ένα χωριουδάκι φάντασμα όπου κυριαρχεί η απόλυτη μοναξιά. Σε αυτό το τελικό στάδιο μιας έρημης ύπαρξης, η κίτρινη βροχή πιστοποιεί για άλλη μια φορά τη ζωντανή, ακριβή και ιδιοφυή γλώσσα, τη συγγραφική αυθεντία και τη μαεστρία στη δημιουργία ποιητικού κλίματος και προσωπικού λογοτεχνικού σύμπαντος του Χούλιο Γιαμαθάρες, ενός από τους πιο αξιόλογους εκπροσώπους της σύγχρονης ισπανικής λογοτεχνίας.