Τα ποιήματα (ή τραγούδια) που περιλαμβάνονται στο βιβλίο αυτό δεν είναι τίποτε άλλο παρά ένας αναστεναγμός από τον άνεμο του χρόνου, που πέρασε και χάθηκε. Μιλούν για τις σχέσεις των ανθρώπων μεταξύ τους, αλλά και για τις σχέσεις των ανθρώπων με τα πράγματα που τους περιστοιχίζουν, μέσα σε συνθήκες φυσικής ελευθερίας και ονειροφαντασίας. Αυτές τις συνθήκες, που υμνούν τη λειτουργική αλληλουχία της φύσης, ας μην τις αφήσουμε να χαθούν. Ας γίνουν ισχυρά βιώματα της παιδικής ηλικίας, για να μεταβληθούν σε μύθο την εποχή της ωριμότητας και σε θρύλο, όταν όλα πια θα έχουν κατασταλάξει μέσα στο βαθύ παρελθόν. Μακάρι.

[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]