Ο διοικητής της Ομοσπονδιακής (Κεντρικής) Τράπεζας των ΗΠΑ, Άλαν Γκρίνσπαν, έχει πει ότι «μία φούσκα την καταλαβαίνεις, όταν σκάσει». Και εμείς, οι Έλληνες, έχουμε, όχι απλώς καταλάβει, αλλά παρακαταλάβει πολλές «φούσκες», αφού τις είδαμε να «σκάνε» στα χέρια μας ή στην τσέπη μας πολλές φορές. Καθώς, λοιπόν, συμπληρώθηκαν στις 18 Οκτωβρίου είκοσι χρόνια από την εκλογική νίκη του ΠΑΣΟΚ, στις 18 Οκτωβρίου 1981, και σχεδόν είκοσι χρόνια από την πλήρη ένταξη της Ελλάδος στην Ευρωπαϊκή Ένωση, θα αποπειραθούμε στο βιβλίο αυτό να καταμετρήσουμε τις «φούσκες» της εικοσαετίας αυτής, όπως «έσκασαν» κατά τα σημαντικότερα γεγονότα, που σημάδεψαν τις εξελίξεις στην ελληνική οικονομία σε μια κρίσιμη περίοδο πορείας της χώρας μας προς την ενιαία ευρωπαϊκή αγορά. Η ατυχής διαχείριση της ελληνικής οικονομίας, ή καλύτερα της μόνιμης, στα χρόνια αυτά, οικονομικής κρίσης από την κυβέρνηση της «Αλλαγής» έως το 1985, το πρόγραμμα σταθεροποίησης, που άρχισε να εφαρμόζεται το 1985 και που ανετράπη βίαια το 1987, η συνέχιση της επεκτατικής οικονομικής πολιτικής τα επόμενα χρόνια, έως το 1996, με την ιαχή «Τσοβόλα δώστ` όλα» και από τις βραχύβιες «μη κυβερνήσεις» Τζανετάκη και Ζολώτα και, φυσικά, την τριετούς διάρκειας κυβέρνηση Μητσοτάκη, αποτελούν τους σημαντικότερους σταθμούς στην πορεία προς την οικονομική κατάρρευση, κυρίως έως το 1996, όταν ανελήφθη αναγκαστικά νέα προσπάθεια σταθεροποίησης και ονομαστικής σύγκλισης προς την ευρωπαϊκή οικονομία από τις κυβερνήσεις του Κων. Σημίτη. Πέρα όμως από αυτά, στην περίοδο αυτή εισήχθησαν και εφαρμόστηκαν πρωτόγνωροι ή λαϊκίστικοι θεσμοί, που μάλλον επιδείνωσαν την κατάσταση στην ελληνική οικονομία. Τελικά, με εξαίρεση την περίοδο 1986-1987 και, κυρίως, μετά το 1996, «κάηκαν» στη χώρα μας κι άλλα κρίσιμα χρόνια, πήγαν χαμένα κι άλλα χρόνια και μαζί με αυτά «κάηκαν» δεκάδες τρισ. δραχμές, η δύναμη και το κύρος της Ελλάδας και, παρά λίγο, το μέλλον της. Διότι όλα αυτά έγιναν σε μια περίοδο, κατά την οποία η ελληνική οικονομία έπρεπε να διανύσει με απόλυτη επιτυχία τα τρία βασικά στάδια για την ουσιαστική ένταξη στην Οικονομική και Νομισματική Ένωση, δηλαδή την ένταξή της στη ζώνη του ευρώ και, φυσικά, να επιτύχει την πραγματική σύγκλιση προς την ευρωπαϊκή οικονομία. Είχε προηγηθεί το πρώτο στάδιο, που αφορούσε τη σύνδεση της ελληνικής οικονομίας με την (τότε) ΕΟΚ και που δεινοπάθησε από την επταετή δικτατορία, και ακολούθησαν το δεύτερο στάδιο της ένταξης το 1981, το οποίο λίγο πριν είχε δεινοπαθήσει από την τακτική της «καμένης γης» και το πιο κρίσιμο και αποφασιστικό τρίτο στάδιο της πορείας προς τη σύγκλιση, της περιόδου 1985-1999. Σε όλα αυτά τα στάδια, σαν να είχε χτυπήσει τη χώρα βάσκανος μοίρα, έγιναν τέρατα και σημεία στην οικονομία, ενώ δεν έλειψαν και οι σισύφειες προσπάθειες για σταθεροποίηση, επανασταθεροποίηση και σύγκλιση, με την κατάρτιση και προώθηση για εφαρμογή προγραμμάτων, που διακρίνονταν για τη μονόπλευρη λιτότητα (εισοδηματική και φορολογική σκληρότητα για τους εργαζομένους). Ειδικότερα, στην εικοσαετή πορεία προς την ΟΝΕ, από το 1981 (πλήρης ένταξη στην ΕΟΚ) έως το 2000 (έγκριση της ένταξης της χώρας μας στη ζώνη του ευρώ), η ελληνική οικονομία πέρασε από πολλές Συμπληγάδες, τις οποίες θα καταγράψουμε, αξιολογήσουμε και αποτιμήσουμε στις σελίδες του βιβλίου αυτού αναλυτικότερα. Οι μελαγχολικές διαπιστώσεις και τα απογοητευτικά συμπεράσματα της αξιολόγησης αυτής στηρίζονται και ενισχύονται από είκοσι τρεις πίνακες -μακροχρόνιες στατιστικές σειρές βασικών μεγεθών της ελληνικής και ευρωπαϊκής οικονομίας- οι οποίοι παρατίθενται σε ένα ξεχωριστό χρήσιμο Παράρτημα. Ο απολογισμός είναι απογοητευτικός. Παρά την εισροή στα δημόσια ταμεία πόρων συνολικού ποσού άνω των 100 τρισ. δραχμών, η πιο κρίσιμη περίοδος της οικονομικής ιστορίας της χώρας μας έγινε εφιαλτική για τους εργατοϋπαλλήλους, τους φορολογουμένους, τους αποταμιευτές και την πραγματική σύγκλιση της χώρας μας προς την ευρωπαϊκή οικονομία.

[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]