Η ανάγκη το θέλει να έχουμε διπλή ζωή μες στη ζωή μας, διπλό αίμα μέσα στις καρδιές μας, η χαρά χέρι-χέρι με τον πόνο, το γέλιο χέρι-χέρι με τους ίσκιους, δυο άλογα στον ίδιο ζυγό, τραβώντας καθένα κατά τη μεριά του, καλπάζοντας ξέφρενα. Έτσι πορευόμαστε, καβαλάρηδες σ` έναν χιονισμένο δρόμο, ψάχνοντας το σωστό διασκελισμό, αναζητώντας τον ορθό στοχασμό, και κάπου-κάπου η ομορφιά μας καίει, σαν κάποιο χαμηλό κλαδί που μας χτυπάει κατά πρόσωπο, και κάπου-κάπου η ομορφιά μάς δαγκώνει, σαν κάποιος λύκος έξοχος που ρίχνεται στο λαιμό μας. Κ. Μπ.

[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]