Φιλοσοφία και μαγειρική: δυο αντικείμενα που έχουν οριστεί μέσα σε μια σχέση πολωτική, καταλαμβάνοντας τα δυο αντίπαλα στρατόπεδα στο δυισμό μεταξύ πνεύματος και ύλης. Δυο δραστηριότητες «εν διαστάσει», όπως οι στερεότυποι ρόλοι των δυο φύλων: υποχρέωση των γυναικών η κουζίνα και ανδρικό έδαφος η φιλοσοφία. Η φιλοσοφία και η μαγειρική, σύμφωνα με τη συγγραφέα, είναι δυο δραστηριότητες με στενή συγγένεια. Είναι άραγε τυχαίο ότι η λατινική λέξη sapere (γνωρίζω) έχει κοινή ρίζα με τη λέξη sapore (γεύομαι) - αλλά και με τη λέξη σοφία; Ή το γεγονός ότι η γλώσσα είναι συγχρόνως το όργανο της γεύσης και της ομιλίας; Οι σελίδες του βιβλίου μας καλωσορίζουν σε μια αλλόκοτη φιλοσοφική κουζίνα. Τρώγοντας ελιές και ξερά σύκα με τον Πλάτωνα, έχοντας συντροφιά τον Καντ και τον Κίρκεργκορ, καθαρίζοντας πατάτες με τον Βιτγκενστάιν, οι ιδέες αποκτούν γεύση και το φαγητό μια θέση στη φιλοσοφική σκέψη.

[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]