Μαύρη κωμωδία ή τραγωδία ροζ, τούτο το μυθιστόρημα χορεύει στο ρυθμό του μπολερό, τραγουδώντας το πάθος και τον πόνο, τη λαχτάρα για τον έρωτα και για ένα αλλού λαμπερό, εξωτικό κι ωραίο - μια ελπίδα απατηλή που χαϊδεύει τ` αυτιά και οδηγεί λάγνα τα βήματα. Μα ο χορός έχει γυρίσματα, ο έρωτας είναι καημός και μοναξιά, και η ζωή εγκλωβισμένη σε μια πόλη γκρίζα, σε μια ρουτίνα αδυσώπητη και σε όνειρα σβησμένα.
Εύστοχη και με ένα αμείλικτο χιούμορ, η Μοντέρο στήνει ένα μυθιστόρημα -κι ένα χορό- με πλοκή αστυνομική και φιγούρες απρόσμενες.

[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]