(. . .) Ο Πορφύρης, με την ορθοφροσύνη που του προσπόριζε μια πλούσια και έμπεδη λογιοσύνη, με το ανήσυχο πνεύμα του που μορφωνόταν μέσα από την πολιτική φιλοσοφία και την ιδεολογία του, συνειδητοποίησε ενωρίς ότι τα προβλήματα κατανοούνται πάντα στην ιστορικότητά τους, άρα μέσα στις συντεταγμένες του χώρου και του χρόνου. Κατόρθωσε έτσι να συγχρονίσει το βλέμμα του με τις ζητήσεις και τους τρόπους της πειθαρχημένης επιστημονικής έρευνας, δίχως ο ίδιος να υποδουλώνεται σε στείρες ομφαλοσκοπήσεις, οι οποίες συχνά συνοδεύουν την αυστηρή επιστήμη.
[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]