Απλά υφάσματα καθημερινής χρήσης αλλά και βαρύτιμα μεταξωτά, άλλα χρωματισμένα με σπάνιες χρωστικές και άλλα χρυσοποίκιλτα, αποτελούν τα γράμματα και τις λέξεις μιας γλώσσας που μιλά για την κοινωνική θέση, την οικονομική κατάσταση και την επαγγελματική απασχόληση των Βυζαντινών. Γυναίκες που υφαίνουν μπροστά στον αργαλειό τους, διπλωμάτες που μεταφέρουν βαρύτιμα μεταξωτά, βαφείς που ανακατεύουν το χρώμα σε δοχεία, αυτοκράτορες και αυλικοί ντυμένοι με τις επίσημες στολές τους, έμποροι στα καταστήματά τους, όλοι μάς μιλούν για την οικοτεχνία, το εμπόριο, τη βυζαντινή διπλωματία, την καθημερινή ζωή: μια ιστορία που μοιάζει με παραμύθι αρχίζει να ξετυλίγεται από μια κόκκινη κλωστή δεμένη. . .

[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]