Για τη συγγραφή του βιβλίου de excellentibus ducibus exterarum gentium ο Νέπωτας είχε υπόψη του το Θουκυδίδη, τον Ξενοφώντα, το Θεόπομπο, το Δείνωνα, τον Τίμαιο, τον Πολύβιο, το Βλίθωνα και τον Αττικό. Ακόμη ο Νέπωτας είχε υπόψη του και τον Ηρόδοτο, που δεν τον αναφέρει, αλλά μπορούσε να πάρει πολλά στοιχεία και πληροφορίες.
Γενικά μπορούμε να πούμε ότι ο Νέπωτας δεν είναι από τους μεγάλους ιστορικούς. Δε λείπουν από το έργο του και μερικές ιστορικές ανακρίβειες. Είναι όμως δίκαιο να τονιστεί ότι ο Νέπωτας, πρώτος από τους Ρωμαίους ιστορικούς, ασχολήθηκε με την ιστορία ξένων εθνών.
Ως ιστορικός ο Κορνήλιος Νέπωτας είχε μέτρια φήμη στην αρχαιότητα, ήταν σχεδόν άγνωστος στο μεσαίωνα. Όμως από την αναγέννηση άρχισε να διαβάζεται το έργο του από όλους τους Ευρωπαϊκούς λαούς. Κατά τη συγγραφή του δεν είχε υπόψη του τις πιο ασφαλείς πηγές και γι` αυτό περιέπεσε σε χρονολογικά σφάλματα. Στη βιογραφία κάθε άνδρα δεν ξεχωρίζουν τα κύρια και τα δευτερεύοντα σημεία. Φαίνεται ότι πλέκει περισσότερο τον πανηγυρικό του άνδρα παρά περιγράφει τη ζωή του. Επαινεί όλους με τη σειρά, σαν τους μεγαλύτερους άνδρες του κόσμου.
Έχει όμως και αρετές. Διηγείται με χάρη και τέρπει (ευχαριστεί) τον αναγνώστη. Παρουσιάζει ανεξαρτησία πνεύματος, η οποία του επιτρέπει να κρίνει αμερόληπτα τόσο τους ομοεθνείς του, όσο και τους ξένους.
Το ύφος του είναι απλό και το λεξιλόγιό του πενιχρό. Όμως τα έργα του έτυχαν καλής αποδοχής και διαδόθηκαν σε ευρεία κλίμα χάρη στην απλότητα του ύφους του, την ποικιλία των θεμάτων και την ηθικοπλαστική τους αξία.

[Απόσπασμα από το κείμενο του προλόγου]