Οι εκκλησίες των Κυκλάδων έχουν συχνά πλούσιο εσωτερικό μαρμάρινο διάκοσμο: τέμπλα, προσκυνητάρια, άμβωνες, θρόνοι κ.τ.λ. αποτελούν από τον 16ο ως τον 20ό αιώνα την κύρια παραγωγή των εργαστηρίων μαρμαρογλυπτικής, από τα οποία κατάγεται η σύγχρονη νεοελληνική γλυπτική. Ειδικά τα τέμπλα είναι μνημεία όπου συνεργάζεται η αρχιτεκτονική με την γλυπτική σε έργα μεγάλης κλίμακας, με αποτελέσματα εμφανή στην τυπολογία, την μορφολογία και την κατασκευή. Για τον λόγο αυτό τα τέμπλα έχουν ξεχωριστή σημασία στο χώρο της νεοελληνικής γλυπτικής για την έρευνα και τον εντοπισμό εργαστηρίων, για την χρονολογική κατάταξη και την κατανόηση της εξέλιξης της γλυπτικής σε αυτό το είδος. Πρόκειται για μια άγνωστη πλευρά της ελληνικής παράδοσης στην περιοχή των Κυκλάδων, όπου συναντιέται η Ανατολή με την Δύση, κι όπου επιδράσεις από την Αναγέννηση, το μπαρόκ, κι αργότερα τον κλασικισμό έρχονται από διάφορους δρόμους κι επηρεάζουν δημιουργικά την ντόπια λαϊκή παράδοση. (...)

[Απόσπασμα από το κείμενο του προλόγου]