Είναι απόλυτα αλαζονικό και πιθανόν άχρηστο να παρουσιάσει κανείς τον Georges Duby, τον ιστορικό του Μεσαίωνα. Σ` αυτού του είδους τα πορτραίτα υπάρχει πάντα κάτι από τους παλιούς πανηγυρικούς λόγους ή, χειρότερα ακόμη, κάτι από τους επικήδειους που με παγώνει αλλά και μ` ενοχλεί, γιατί υπονοεί ότι αυτός ο νους έφερε σε πέρας τις έρευνές του, ικανοποίησε τις περιέργειές του, σταμάτησε να παράγει. Στην πραγματικότητα δεν συμβαίνει τίποτα απ` όλα αυτά. Μια, πάντα σχετική, βέβαια, οικειότητα με έναν τέτοιο ερευνητή, μου επιτρέπει να διαβεβαιώσω ότι ο Duby ακολουθεί την πορεία του ως ιστορικός, συνεχίζει να χαράσσει δρόμους ύστερα από τόσους άλλους που ήδη διάνοιξε, τους δρόμους μιας έρευνας του Μεσαίωνα σε βάθος· και πιστεύω ότι κανείς δεν αμφισβητεί ότι είναι στη χώρα μας ο πρωτομάστορας σ` αυτήν την έρευνα, και μονάχα από καθαρά εθνική σεμνότητα περιορίζω αυτήν την κρίση στα σύνορα της Γαλλίας. [...] (από τον πρόλογο του Robert Fossier, καθηγητή Ιστορίας στη Σορβόννη)