Η νεκρή φύση που ζωγράφισε ο Κλωντ Μονέ στο ξεκίνημα της μακράς και γόνιμης καριέρας του, λειτουργεί σαν ένα είδος προγραμματικής δήλωσης. Πινέλα, κουτί με χρώματα και παλέτα είναι αραδιασμένα μαζί με βιβλία και όπλα πάνω σ` ένα τραπέζι, μπροστά σε μια ταπισερί με φυτά, νερά κι εξωτικά πουλιά, όπως ήταν τα παλιά καλά γκομπλέν. Ο νεαρός ζωγράφος επεδίωξε να αποδώσει με το χρώμα το λαμπύρισμα του υγρού χρώματος, το ματ βελούδο του μπερέ, το φθαρμένο εξώφυλλο του βιβλίου και το μέταλλο των όπλων και του ξίφους. Πρόκειται για τη δουλειά ενός καλλιτέχνη που προσπαθεί ν` αποδείξει τι μπορεί να κάνει. Είναι ένας πίνακας με ασυνήθιστες αντιθέσεις - ανάμεσα στα μάλλον σκληρά χρηστικά αντικείμενα και το τροπικό τοπίο με την πλούσια βλάστηση και το ποτάμι στο φόντο, ανάμεσα στις γήινες αποχρώσεις του δωματίου και τους υγρούς, ψυχρούς τόνους της πυκνής βλάστησης στην πολυτελή ταπισερί. Αξιοπρόσεχτη σ` αυτό τον σχετικά πρώιμο πίνακα είναι η φωτεινότητα που τον χαρακτηρίζει. Επάνω στην παλέτα με ης αποχρώσεις του πράσινου, του κόκκινου και του μαύρου, διακρίνεται ένας σωρός από νωπό χρώμα: λευκό του μολύβδου. Σ` αυτό ακριβώς το λευκό κρύβεται το μυστικό της φωτεινότητας του πίνακα. Η φρεσκάδα αυτής της λευκής απόχρωσης γεμίζει όχι μόνο ολόκληρο το χώρο, αλλά φωτίζει κι ολόκληρη τη ζωή του ίδιου του ζωγράφου. Το φως είναι το μανιφέστο του. (...)

[Απόσπασμα από κείμενο παρουσίασης εκδότη ή έκδοσης]