(. . .) Γίνονται διάφορα, μα, στην πραγματικότητα, τα πιο πολλά είναι αθώρητα. . . Ο Γάλλος πρεσβευτής τρώει με τα μάτια του το δρόμο. . . Όλα είναι ήσυχα, δεν κουνιέται φύλλο. . . Ο πρεσβευτής της Ιαπωνίας συμβουλεύεται τις αναφορές και νομίζει πως κάτι ανακαλύπτει. . . Οι φρουροί καραδοκούνε με τα κιάλια στις σκοπιές τους. . . Ούτε κουνούπι δεν περνάει τα κάγκελα. . . Κι όμως, όλον αυτόν τον καιρό, όλα έρχονται τα πάνω κάτω. . . Οι άνθρωποι κάνουν σαν τρελοί να φύγουν απ` την πατρίδα τους, σκοντάφτουν, ξεκινάνε πάλι, με τα πόδια, με φουσκωτές βάρκες, κρυμμένοι στ` αμπάρια των βαποριών ή στις ρυμούλκες των φορτηγών, κρεμασμένοι με νύχια και με δόντια απ` τους αρμούς των βαγονιών, απ` την τριχωτή κοιλιά των προβάτων, σκαρφαλωμένοι πάνω σε έλκηθρα, ανάμεσα στα φτερά των αετών, στα κλαδωτά κέρατα των ταράνδων. . .

[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]