ΚΑΜΑΡΑ ΠΡΩΤΗ
Σουρώνει το χαρτί,
Ότι έχω παραδώσει την ψυχή στα χείλη
Κρυφή σαν προσευχή
Έτσι γυρνούσε
Σαν πρωτομάστορας σε έργο
Ζητάει του χάρου δάνειο
'Αν δεν στοιχειώσει άνθρωπος'
'Αν δεν στοιχειώσει άνθρωπος'
Σιωπή φυσάει η ερημιά
Ξανά μάνα θεμέλια
Ξανά θεμέλια μάνα (παραλλαγή)
Μ' ήσυχο ταξιδεύοντας καιρό
ΚΑΜΑΡΑ ΔΕΥΤΕΡΗ
Μια γέφυρα από λόγια
Χτισμένη ζωντανή στο λόγο της,
Μ' ένα πουλί της μήνυσαν
Τρελή μακρόσυρτη φωνή το τραγουδάει
Ντύνεται, πλένεται μες στον καθρέφτη
Από μακριά πολύ τώρα μιλάμε
Θέριζε κρύο ανοιξιάτικο
Έμειναν μόνο ονόματα και αρχικά
Κατέβαινε ο καιρός
Μένουν μονάχα ημερομηνίες και αρχικά
Φουσκώνει το ποτάμι και η Άνοιξη
ΚΑΜΑΡΑ ΤΡΙΤΗ
Του πένθους που έδωσε
Βαθιά όπου κοιμάται ανθίζει
Σαν σκοτωμένη από κατάρα ή ανάθεμα
Λυτρώνει το έργο από το αίμα
Έτσι στο θάνατο επιστρέφει ήσυχη
Ούτε κουνιέται το ποτάμι ούτε σείεται
Όπου στοιχειώσει στοίχειωσε
Όσο σταλάζει βάλσαμο
Του σκοτωμένου η μοίρα είναι φάντασμα
Το ψιθυρίζουν στα Κρυφά (σαν τραγούδι για παιδική χορωδία)
Πικρό μυστήριο χάραμα