Αν αφαιρούσε κανείς τις ερωτήσεις και άλλαζε τη σειρά των θεμάτων στα οποία αναφέρεται ο «Αρχιμάστορας», θα προέκυπτε ένας συγκλονιστικός δραματικός μονόλογος που θα καθήλωνε από σκηνής τον ακροατή-θεατή. Ο καταγραμμένος εδώ προφορικός λόγος -με μόνη επεξεργασία αυτήν που επιβάλλει το πέρασμα από τον προφορικό στον γραπτό- είναι τόσο χυμώδης ώστε θα τον ζήλευε ακόμη και ένας δραματουργός. Αναδίδει το πορτραίτο του Αρχιμάστορα ως γέρου άνδρα που αναστοχάζεται το έργο του και ετοιμάζεται για την έξοδο. «Ένα έργο για όλους και για κανέναν. Και έξοδος - απαίτηση για ύψιστη άφεση και μαρτυρία έπαρσης χωρίς όρια». «Έπαιξα τον Ληρ σε ολόκληρη την Βόρεια Γερμανία αλλά κανένας δεν κατάλαβε ούτε τον Ληρ ούτε τον Σαίξπηρ. Τίποτα», όπως λέει ο γέρος ηθοποιός Μινέτι στο ομώνυμο δράμα του Τόμας Μπέρνχαρτ.

[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]