Ο Γάλλος συγγραφέας Τεοντόρ Μπλανκάρ έζησε στα τέλη του 19ου με αρχές του 20ού αιώνα. Υπήρξε διακεκριμένος ελληνιστής και φιλέλληνας. Το έργο του `Ο οίκος των Μαυρογένη` εκδόθηκε το 1896. Αποτέλεσμα πολύχρονης και κοπιώδους έρευνας, το βιβλίο είχε σκοπό να φωτίσει την ιστορική πορεία μιας σημαντικότατης φαναριώτικης οικογένειας, ιδιαίτερα αφοσιωμένης στον ελληνισμό και την ορθοδοξία. Με το πόνημά του αυτό ο Μπλανκάρ προσπάθησε να αφυπνίσει από τη λήθη της την ελληνική πολιτεία, παρουσιάζοντας την πολύπλευρη δράση και προσφορά του ένδοξου αλλά λησμονημένου οίκου των Μαυρογένη. Σήμερα, περίπου έναν αιώνα μετά, το βιβλίο εξακολουθεί, δίχως αμφιβολία, να παραμένει πολύτιμη πηγή για τον σύγχρονο ερευνητή της νεότερης βαλκανικής ιστορίας του 18ου και του 19ου αιώνα. Γραμμένο με ύφος απλό και παραστατικό, όχι μόνο δεν κουράζει τον αναγνώστη, αλλά τον οδηγεί να εξερευνήσει μια εποχή που παραμένει σε μεγάλο βαθμό άγνωστη στο ευρύ κοινό. Ο συγγραφέας προβάλλει με ιστορική ακρίβεια το πολιτικό και κοινωνικό περιβάλλον στο οποίο αναδύθηκε και έδρασε η οικογένεια των Μαυρογένη, ακολουθώντας τον ιδιαίτερο τρόπο γραφής των Ευρωπαίων περιηγητών του βαλκανικού χώρου. Σημαντικές πτυχές της εποχής αναπλάθονται με ζωντάνια και ιστορική πιστότητα, ενώ πλήθος εθνολογικών και λαογραφικών στοιχείων συμπληρώνουν το έργο. Το ενδιαφέρον του συγγραφέα εστιάζεται κυρίως στον πρίγκιπα Νικόλαο Μαυρογένη και στην πολυτάραχη ζωή του, στις σχέσεις του με το Φανάρι, στην εντυπωσιακή ανάδειξη του στο θρόνο της Μολδοβλαχίας, στο σημαντικό του έργο για την οργάνωση των ηγεμονιών, στις στρατιωτικές του ικανότητες, στην πολιτική του οξυδέρκεια και, τέλος, στην κατακόρυφη πτώση και τον τραγικό θάνατό του. Παράλληλα, μέσα από αυτήν την εξιστόρηση παρουσιάζονται και τα υπόλοιπα μέλη του οίκου -με εξέχουσα μορφή τη Μαντώ Μαυρογένους- για τα οποία πληροφορούμαστε πώς, μετά την απώλεια του Νικολάου Μαυρογένη, βρέθηκαν διασκορπισμένα στην οθωμανική επικράτεια και την Ευρώπη.

[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]