[...] Ένα από τα πιο σημαντικά και αντιπροσωπευτικά έργα του, "Der Spaziergang" ("Ο Περίπατος"), δημοσιεύεται το 1917. Ενθουσιώδης περιπατητής ο ίδιος, αναφέρεται σ` έναν περίπατο όπου τίποτα και τα πάντα συμβαίνουν, και στον οποίο χωρούν παραλληλισμοί του πολέμου με τη συγγραφή, στηλιτεύσεις της ματαιοδοξίας, ύμνοι στην απλότητα και τη φύση, κριτικές εξομολογήσεις, παρατηρήσεις περί κοινωνικής αδικίας, παραδείσιες φαντασιώσεις και ερωτικές αναμνήσεις.

Ο συγγραφέας αποδεικνύεται ένθερμος και διορατικός παρατηρητής του "μικρού", που συντονίζεται ανεπιφύλακτα με τις πιο ανεπαίσθητες και φευγαλέες ομορφιές της ζωής. Καταφέρνει να καλλωπίσει την υφέρπουσα μελαγχολία του με μια χαμηλόφωνη, αλλά διαπεραστική, σάτιρα που προσφέρει στον αναγνώστη μιαν ιδιόμορφη εικόνα ενός κόσμου "υπό γωνία". Η προσποιητή αφέλεια στη θέαση της πραγματικότητας, η κοινωνική αδεξιότητα και η μελωδία των λέξεων είναι μερικά από τα μέσα που χρησιμοποιεί για να επιτύχει σκηνές απαράμιλλης δεξιοτεχνίας. Η παιχνιδιάρικη ηρεμία του κρύβει από κάτω της τους υπαρξιακούς φόβους του, επιτυγχάνοντας έτσι να κρατήσει ένα κομμάτι του εαυτού του εκτός, να διατηρήσει ένα είδος "απουσίας", που τον φέρνει ταυτόχρονα στη θέση του παρατηρητή και του παρατηρούμενου. [...]

(από την εισαγωγή του βιβλίου)