Ως πού μπορούμε να φτάσουμε για να ξαναδούμε ένα αγαπημένο πρόσωπο; Πώς διαχειριζόμαστε την επιστροφή κάποιου που θεωρούσαμε ολότελα χαμένο;
Ο κεντρικός πρωταγωνιστής της ιστορίας, ο Φίλιππος, βρίσκεται παντού και πουθενά, στο μεταίχμιο ύπαρξης και ανυπαρξίας. Χαμένος στους αχαρτογράφητους κόσμους των προσδοκιών του με μόνη πυξίδα τις ταξιδιωτικές αφηγήσεις του αγαπημένου του ποιητή, Αρθούρου Ρεμπώ. Σ` ένα περίκλειστο κελί ψευδαισθήσεων, που φαντάζει παράδεισος για όσους το ενοικούν και κολαστήριο για όλους τους άλλους, ζει επιτέλους όπως επιθυμούσε.
Η μητέρα του, Αλίκη Γιατρά, με αφορμή μια φωτογραφία, αποφασίζει να τον αναζητήσει. Ο σαγηνευτικός απόηχος του Φίλιππου θα την οδηγήσει σε μια ανέλπιστη οδύσσεια, θα συναντήσει παράξενα, περιθωριακά άτομα και θα συνειδητοποιήσει πως ο γιος της δεν είχε σε τίποτα να κάνει με εκείνο το αγόρι που κάποτε γνώριζε.
Στον αντίποδα, η αδερφή του, Νάντια, διαγράφει ένα εσωτερικό ταξίδι. Ανασυσταίνει τα γεγονότα του παρελθόντος, τα επανερμηνεύει παραμυθητικά και δίνει μια άλλη πιθανότητα ζωής στον Φίλιππο μέσω της λυτρωτικής δύναμης της γραφής της.
Εκείνος άραγε θα επιστρέψει κοντά τους ή θα προτιμήσει να ξεχάσει μια και καλή τον παλιό εαυτό του;
Ένα μυθιστόρημα σχετικά με τη ρευστότητα των ταυτοτήτων και τις ανθρώπινες διαψεύσεις. Σχετικά με την οδυνηρή απώλεια, τις φρενήρεις φαντασιώσεις και την αποτυχία κάθε εγχειρήματος. Μα κυρίως ένα μυθιστόρημα για τις `εποχές μας στην κόλαση` που όλοι ζήσαμε ή πρόκειται να ζήσουμε και δεν θα ξεχάσουμε ποτέ.

[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]