(...) Μόνο ελάχιστοι γνωρίζουν τους Αρωμούνους όσο τους γνώριζε ο Weigrant. Ταξίδεψε σε μια εποχή, κατά την οποία οι Βλάχοι ασχολούνταν περισσότερο από σήμερα με τις παραδοσιακές τους εργασίες και μιλούσαν καλύτερα τη μητρική τους γλώσσα. Παρακολούθησε από κοντά τις μετακινήσεις των Αρωμούνων βοσκών, μίλησε με ηλικιωμένους αγωγιάτες, άκουσε Βλαχοπούλες να λένε μοιρολόγια, γνώριζε την απλή ζωή στα βουνά και στις πεδιάδες, αλλά και στις πόλεις, στις οποίες εγκαταστάθηκαν οι Αρωμούνοι ως έμποροι, βιοτέχνες, χαντζήδες, πολιτικοί - και παντού μελέτησε τις διάφορες διαλέκτους της αρωμουνικής. Μίλησε με φανατικούς οπαδούς των διαφόρων εθνικών κινήσεων, γνώρισε όλες τις τάσεις των εθνικών κινημάτων των Βλάχων και έτσι έζησε το «αρωμουνικό ζήτημα» από κοντά. Σαν ξένος ερευνητής βρέθηκε αμέσως στο στόχαστρο όλων των πλευρών. Γι` αυτό οι αντιδράσεις στις έρευνές του στις βαλκανικές χώρες ήταν πολύ διαφορετικές. (...)

[Απόσπασμα από σημείωμα μεταφραστή]