Η ελληνική εξέγερση ενάντια στην τουρκική εξουσία στη δεκαετία του 1820 και η επακόλουθη εγκαθίδρυση του ανεξάρτητου ελληνικού βασιλείου ήταν προάγγελοι μιας εποχής εθνικισμού στον κόσμο της Ανατολικής Μεσογείου. Από τις Μεγάλες Δυνάμεις, η Βρετανία έκτοτε διαδραμάτισε τον πλέον κρίσιμο ρόλο στους αγώνες για τη διεύρυνση των συνόρων της Ελλάδας πέραν της αρχικά περιορισμένης τους έκτασης. Μελετώντας την ένταξη των Ιονίων Νήσων στην Ελλάδα, τη συχνά αιματηρή διαδικασία της Ένωσης της Κρήτης, την Ένωση των Δωδεκανήσων και τις ωδίνες της βρετανικής αποικιακής εξουσίας στην Κύπρο μέχρι την ανεξαρτησία του 1960, το βιβλίο αυτό εξετάζει συγκριτικά την ανάμειξη του Ηνωμένου Βασιλείου στη νεότερη ελληνική εμπειρία. Στην καρδιά της ανάλυσης βρίσκεται η διάδραση μεταξύ εσωτερικών και εξωτερικών δυνάμεων που διαμόρφωσαν την πορεία διχασμένων νησιωτικών κοινωνιών. Ερευνώντας τα μοτίβα που ανακύπτουν, οι συγγραφείς προσφέρουν μια πρωτότυπη οπτική της πολιτικής και κοινωνικής μορφολογίας της Ανατολικής Μεσογείου. Αν και το βασικό πλαίσιο διαμορφώνεται από τις αγγλοελληνικές σχέσεις, η υφή των αγώνων τούτων καθιστά απαραίτητη επίσης την απόδοση προσοχής στην οθωμανική παρακμή και στη διαδοχή του οθωμανικού κράτους, στους ανταγωνισμούς μεταξύ των Μεγάλων Δυνάμεων, στον εθνοτικό και κοινωνικό κατακερματισμό, στην πρώιμη ιστορία των διεθνών ειρηνευτικών αποστολών και στη διαδικασία της μεταπολεμικής αποαποικιοποίησης.

[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]