Μια προσέγγιση του Δημοτικού Σχολείου και της λογοτεχνίας του στο εκπαιδευτικό μας σύστημα επικεντρώνεται μοιραία στο δάσκαλο. Σε μια περίοδο μεταβατική, όπου στο Δημοτικό Σχολείο συνυπάρχει η ελληνοχριστιανική παράδοση με τα εκσυγχρονιστικά συστήματα - με την ίδια όμως ρευστότητα στόχων και μέσων που συναντάμε και στους άλλους τομείς κοινωνικής δράσης -, το βιβλίο αυτό, βασισμένο σε τεκμηριωμένη εμπειρική έρευνα και την ανάλυση των αφηγήσεων των δασκάλων, διερευνά τη συνειδητή ή ασυνείδητη διαδικασία με την οποία ο δάσκαλος πραγματοποιεί ή επιχειρεί να ακυρώσει την επιλεκτική λειτουργία του σχολείου. (. . .)

[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]