Η ιδιοφυΐα, αυτή η ιδιοφυΐα η οποία σε όλους τους τομείς είχε μια οπτική τόσο εύστοχη και ξεκάθαρη, στον τομέα των θρησκευτικών ιδεών μοιάζει να λειτούργησε σα σε παιχνίδι τρελής αυταπάτης και παραδοξολογίας. Δεν προσέδωσαν μόνο τη φυσιογνωμία του ανθρώπου στο θείο αλλά και τα ανθρώπινα πάθη και αδυναμίες: Έρωτες ανόσιοι, αιμομικτικοί, συμπλεγματικοί, μοιχείες, εγκλήματα ή σφάλματα που κάθε σημερινή ηθική αποδοκιμάζει, αποδόθηκαν στους θεούς και τους ήρωες. Παράξενος παραλογισμός που φέρνει σε αμηχανία. Είναι όμως άραγε έτσι τα πράγματα ή μήπως οι μύθοι, πέρα από την ποιητική τους ή άλλη αξία, υπηρετούν κάποιον ή κάποιους σκοπούς και η κατανόηση τους θα έδινε απαντήσεις όχι μόνο για το τότε αλλά και για το σήμερα;

[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]