(. . .) Όπως εδώ, που διαλέγει δυο ντουζίνες από τα μεγάλα ονόματα της νεότερης τραγουδιστικής ιστορίας μας και με αληθινή λαχτάρα και αγάπη τα προσεγγίζει, με μοναδικό του άξονα και απαράμιλλο κριτήριο να υπηρετήσει από τη θετική της και μόνο πλευρά τη διαδρομή του Ελληνικού Τραγουδιού. Γιατί το Ελληνικό τραγούδι, αφιερωμένο στα βάσανα και τις συμφορές, αλλά και στις χαρές και τα αιώνια ήθη και έθιμα του λαού μας, δεν είναι μονάχα μια κατάθεση ιστορικής διαδρομής μιας παραμέτρου της Τέχνης γενικά, ως μορφής κοινωνικής συνείδησης, αλλά πάει πού πιο πέρα: Είναι κατάθεση του ψυχισμού ενός ολόκληρου λαού στη μακραίωνη διαδρομή του. Έτσι, τα ονόματα που αναλαμβάνει ο Κώστας Παπασπήλιος να μας ξεναγήσει σ’ αυτά βρίσκουν στην πένα του ένα θαυμαστή που δεν έχει χάσει τα μυαλά του, ένα συνέλληνα που δεν τους βλέπει «από κάτω», ένα ρέκτη, τέλος, που δε διακινδυνεύει με μίζερα κριτικά σχόλια να εξορίσει απ’ τις καρδιές μας ό,τι όμορφο και κλασικό μας χάρισαν αυτοί οι καλλιτέχνες. (. . .)

[Απόσπασμα από το κείμενο της εισαγωγής της έκδοσης]