Γύρω από τα γνωστά μεγάλα κατοικημένα νησιά του Αιγαίου υπάρχει ένα πλήθος από νησίδες, νησίδια και βράχους, που με πυρήνα τα πρώτα σχηματίζουν, σε όλα τα μήκη και πλάτη της γαλάζιας θάλασσας, πολύνησα και νησιωτικές συστάδες και υποσυστάδες, που σφραγίζουν το Αρχιπέλαγος και του δίνουν τον μοναδικό του χαρακτήρα. Σε αυτή τη νησιωτική Ελλάδα του Αιγαίου, την ελληνική θάλασσα του Θουκυδίδη (Α,4) και το ελληνικό αρχιπέλαγος των ξένων χαρτογράφων και περιηγητών των νεότερων χρόνων, γίνεται μια ονοματολογική ναυσιπλοΐα, μέσα από την οποία, καθώς μαρτυρείται ότι οι μύθοι, η ιστορία και οι παραδόσεις των μεγαλύτερων νησιών του γαλάζιου αρχιπελάγους περνούν και στον νησιωτικό του μικρόκοσμο σαν ενιαία και αναπόσπαστη ιστορική και πολιτισμική συνέχεια εκείνων, αποδεικνύεται το ενιαίο και αναπόσπαστο του ελληνικού αιγαιακού χώρου. Με την ονοματολογική ναυσιπλοΐα περνούμε από πολύνησα και νησιωτικές συστάδες και στεκόμαστε με ευαισθησία στον νησιωτικό αιγαιακό μικρόκοσμο, που, μέσα στη σιωπή και τη μοναξιά του, κρύβει στα σπλάχνα του την ιστορία και τον πολιτισμό μας. Εντοπίζουμε σε πολλές βραχονησίδες, που χαρακτηρίζονται ως πλωτά αρχαιολογικά μουσεία, πρωτοελλαδικούς οικισμούς, προκλασικά όστρακα, μαρμάρινα ειδώλια, αρχαία αγγεία και σημαντικά λείψανα από όλες τις περιόδους -Αρχαία, Ρωμαϊκή, Βυζαντινή και μεταγενέστερων χρόνων. Συναντούμε σε πολλές από τις νησίδες των Κυκλάδων τον κυκλαδικό πολιτισμό σε όλες του τις φάσεις, ενώ διαπιστώνουμε σε μικρονήσια της Κρήτης έντονα δείγματα από τη μεταμινωική Κρήτη και όχι μόνο. Στη ναυσιπλοΐα αυτή δίνεται ιδιαίτερη έμφαση στην καταγωγή των ονομάτων των νησιών, νησίδων και νησιδίων, που διατρανώνουν την ελληνικότητά τους, επαληθεύοντας το πλατωνικό «ος αν τα ονόματα είδη, είσεται και τα πράγματα».

[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]