Οφείλουμε όταν θέλουμε να είμαστε ακριβείς, για κάθε αγγειογραφία, άγαλμα ή λογοτέχνημα της κλασσικής Ελλάδας, να βλέπουμε πίσω του τους οπλισμένους και αρειμάνιους άνδρες, λάτρεις του μέτρου και της πολεμικής αρετής, που έκαναν κάτι τέτοιο δυνατό. Επίσης οφείλουμε να τους ενθυμούμεθα κάθε φορά που κάποιος αναφέρει κάτι για μια ελληνική αποικία στη Μαύρη Θάλασσα, στον Ατλαντικό, στη Μεσόγειο ή οπουδήποτε αλλού. Με λίγες εξαιρέσεις, ο ελληνικός αποικισμός έγινε βίαια και όπου επεβίωσε, επεβίωσε επίσης βίαια, στηριζόμενους στους σιδερένιους μύες, το οξύ μυαλό και τα χάλκινα (και μετά σιδερένια) όπλα των Ελλήνων εποίκων.

[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]