Ο Πάντυ επέστρεψε στο σπίτι μια ώρα νωρίτερα από το συνηθισμένο και βρήκε τη γυναίκα του γυμνή στο κρεβάτι. Όταν τη ρώτησε γιατί, εκείνη του εξήγησε: «Κάνω διαμαρτυρία, επειδή δεν έχω τίποτε όμορφο να φορέσω». Ο Πάντυ άνοιξε την ντουλάπα και είπε: «Τι λες τώρα; Δες εδώ! Έχεις αυτό το κίτρινο φόρεμα, έχεις αυτό το κόκκινο φόρεμα, έχεις αυτό το εμπριμέ φόρεμα. . . - γεια σου Μπιλ - . . . Έχεις αυτό το πράσινο φόρεμα. . .». Αυτό είναι συμπόνια! Είναι συμπόνια προς τη σύζυγο, είναι συμπόνια προς τον Μπιλ. Ούτε ζήλιες ούτε καυγάδες, απλώς ένα «γεια σου Μπιλ» και συνεχίζει. Δεν αναρωτιέται: «Τι κάνεις εσύ μέσα στην ντουλάπα μου;». Η συμπόνια έχει μεγάλη κατανόηση. Είναι η πιο εξευγενισμένη κατανόηση που είναι εφικτή στον άνθρωπο.

[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]