Στο πλοίο για τη Μήλο, με πιθανότητα ομίχλης. Μυρίζει αγιόκλημα. Βγαίνει απ` τα φουγάρα. Πέντε-έξι σημαντικοί γκεστ: Κάφκα, Μπέκετ, Κέρουακ, Νίκος Νικολαΐδης, Γιώργος Χειμωνάς, Κατερίνα Γώγου. Μερικά σύννεφα. Πάνε να αφήσουν τα καλοκαίρια να κολλήσουν πάνω τους. Εκείνος εκεί ο μισός-άνθρωπος, μισός-μπύρα, ο Μπουκόφσκι δεν είναι; Κάθεται παράμερα, είναι άλλωστε ο συγγραφέας. Περνά, περνά ο θάνατος κι εκείνοι τον ξεγελάνε. Με την τρομπέτα του Μάιλς Ντέιβις, με τα στιχάκια του Ντύλαν. Στα αμπάρια του πλοίου κρύβεται πληγωμένος ο Σάββας Ξηρός. Ένα τραγούδι του Λέοναρντ Κοέν έχει σκάσει στα χέρια του - η κρίση της Αριστεράς είναι αναπόφευκτη. Κάτω απ` το τραπέζι του σαλονιού είναι κρυμμένος ο Αλεξάκης, θέλει να τους τρομάξει όλους. Δεν γνωρίζει ότι του έχω πάρει τη φυσαρμόνικα. Εσύ δεν ξέρω που είσαι. Που είσαι; (. . .)

[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]