Η διερεύνηση αυτή αποσκοπεί σε μια τομή στην ιστορία του εντύπου ως φορέα συγκεκριμένων ιδεών, κατά τη χαρακτηριστική εκείνη περίοδο του ελληνικού πνεύματος που καλείται νεοελληνικός διαφωτισμός. Η ελληνική κοινωνία, κατά την μακρά πορεία της στους αιώνες της οθωμανικής αυτοκρατορίας, αρχίζει κάποτε να αναπτύσσει το εμπόριο, να ανασυντάσσει τις δυνάμεις της, να έρχεται σε επαφή με άλλους πολιτισμούς και να αναδημιουργεί την αυτογνωσία της, φαινόμενο που πιστοποιείται εντονότερα από τον 17ο αιώνα. (. . ) Το βιβλίο είναι το μέσο εκείνο, δια του οποίου διακινούνται οι ιδέες, τυπωμένες άλλοτε σε εφημερίδες, σε περιοδικά, σε βιβλία ή και ακόμη δοσμένες σε χειρόγραφη μορφή. (. . .)

[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]