Το συμπόσιο - και κατά συνέπειαν και ο προκείμενος τόμος - κάλυψαν πολλές πτυχές της βυζαντινής ιδεολογίας και της συνυπηρετούσης τέχνης, όσο και της πολιτικής πρακτικής. Έτσι, η Ελένη Ahrweiller, στο εισαγωγικό της κείμενο, εξετάζει, μεταξύ άλλων, τη σημασία της βυζαντινής πρωτεύουσας για την ανάπτυξη της ιδέας της οικουμενικότητας, ενώ ο Johannes Koder εστιάζει στη γεωγραφική έννοια της οικουμένης. Η έννοια της οικουμενικότητας του Βυζαντίου εξετάζεται επίσης από τον Gilbert Dagron αναφορικά με τις χωροχρονικές της συντεταγμένες. [. . .]
[Απόσπασμα από το κείμενο του προλόγου]