Κι όμως να που ένα κυπαρίσσι κατάφερε να θυμώσει το γαλάζιο απέραντο ουρανό και να τον κάνει από τον θυμό του κατάμαυρο. Ένα κυπαρίσσι που έτυχε να φυτρώσει στην πλαγιά των παράξενων αέρηδων, όπως την έλεγαν τα πουλιά, τα ζώα και όλα τα δέντρα. Το κυπαρίσσι ψήλωνε όπως ψηλώνουν τα κυπαρίσσια, αλλά το μυαλό του έπλαθε ακόμα πιο ψηλά δέντρα, αφού ονειρευόταν να φτάσει και να ξεπεράσει το φεγγάρι. Έτσι, από περήφανο, κατάντησε προσβλητικό και ακατάδεχτο με τα άλλα δέντρα της πλαγιάς. Και αχάριστο. Γιατί όταν ήταν μικρό και τρυφερό, εκείνα το φρόντιζαν και το προστάτευαν. Και ήρθε κι η σειρά του ουρανού να ακούσει λόγια πικρά από το κυπαρίσσι. Οπότε, συνέβη αυτό που είχε προβλέψει η σοφή κουκουβάγια αλλά το κράτησε μυστικό. Γι` αυτό κι εμείς δε θα σας το φανερώσουμε πριν ανοίξετε το βιβλίο και διαβάσετε τα πράγματα με τη σειρά. Όπως ξεκίνησαν και όπως έγιναν. . .

[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]