Η Νεφέλη, ένα δεκάχρονο, ονειροπόλο κορίτσι, ζει με τη μαμά και τη γιαγιά της στο σπιτάκι της οδού Λεύκας, στη συνοικία των Χλωμών Κοριτσιών. Κάποια Χριστούγεννα, ίσως τα σημαντικότερα της ζωής της, ο φίλος της ο παλαιοπώλης θα της χαρίσει ένα μενταγιόν σε σχήμα καρδιάς και θα της διηγηθεί την ιστορία του. Στα δύο πρόσωπα που εικονίζονται στο μενταγιόν η Νεφέλη θα αναγνωρίσει τους πρωταγωνιστές ενός «παραμυθιού βγαλμένου από τη ζωή», την Ευγενία και τον Άλκη, κι αργότερα θα ανακαλύψει πως αυτή η ιστορία, γλυκόπικρη όπως όλα τα αληθινά παραμύθια, αφορά κι εκείνη, αφού η ωραία κοπέλα της φωτογραφίας είναι η μάνα του πατέρα της που δε γνώρισε. Μα, πάνω απ` όλα, θα διδαχτεί πως ο θάνατος των ανθρώπων που αγαπήσαμε δεν αλλάζει σε τίποτα το «παραμύθι της ζωής μας» γιατί σ` αυτή την ιστορία που δεν τελειώνει ποτέ, το παρόν και το μέλλον δεν μπορούν να υπάρξουν χωρίς το παρελθόν, που τους δίνει υπόσταση και νόημα. Άρωμα αλλοτινών καιρών, τότε που τα παιδιά έπαιζαν σε χορταριασμένες αλάνες, μέσα σε εγκαταλειμμένες σακαράκες, που διάβαζαν «Μικρά Κλασικά» κουλουριασμένα κάτω απ` τις κουβέρτες κι ανάσαιναν τις ευωδιές των τελευταίων κήπων της μεγαλούπολης.

[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]