Το μοναστήρι της Γόλας έχει μακρά παράδοση. Δημιουργήθηκε σε χρόνους χαλεπούς και αντιμετώπισε επιβουλές και δηώσεις. Παρέμεινε όμως πάντα φωτεινή εστία πίστης και περισυλλογής. Οι μοναχοί με τον σεπτό τους αγώνα κατέστησαν το μοναστήρι πνευματικό κέντρο, όπως και η απεικόνιση στον νάρθηκα αρχαίων σοφών σαφώς δηλώνει.
Εμείς οφείλουμε να στηρίζουμε με κάθε τρόπο τα μοναστήρια και να τιμάμε τον αγωνιστικό μόχθο των λειτουργών τους. Οι μοναχοί «ουδέν έχοντες και τα πάντα κατέχοντες» πλουτίζουν με το να ξοδεύουν ανιδιοτελώς τα ψυχικά τους υπάρχοντα. Χρέος μας να διατηρήσουμε θεσμούς και ιδρύματα, τα οποία στην πραγματικότητα δεν τα κληρονομήσαμε από τους παλιότερους για να τα διαχειριστούμε επ` ωφελεία μας. Τα μοναστήρια τα δανειστήκαμε από τους νεότερους για να τα λαμπρύνουμε, να τα καταστήσουμε αληθινούς δρυμούς πίστης και πολιτισμού.

[Απόσπασμα από το κείμενο του προλόγου]