- Σε πόνεσα;
- Όχι.
- Είσαι θυμωμένος μαζί μου;
- Όχι.
Ήταν αλήθεια. Εκείνη τη στιγμή όλα ήταν αλήθεια, εφόσον ζούσε τη σκηνή στην πρωτογενή της κατάσταση, χωρίς να βάζει ερωτήματα στον ευατό του, χωρίς να προσπαθεί να καταλάβει, χωρίς κάν να υποψιάζεται οτι θα υπήρχε μια μέρα κάτι που θα έπρεπε να καταλάβει. Όχι μόνον όλα ήταν αλήθεια, αλλά όλα ήταν πραγματικά : εκείνος, το δωμάτιο, η Αντρέ που παρέμενε ξαπλωμένη στο ακατάστατο κρεβάτι, γυμνή με ανοιχτά τα σκέλη και το σκούρο εφηβαίο της απ`όπου κυλούσε ένα νάμα απο σπέρμα. [...]
Οι λέξεις δεν είχαν καμία απολύτως σημασία. Μιλούσαν για την απόλαυση να μιλούν και μόνο, όπως μιλάει κανείς μετά τον έρωτα, με το κορμί ακόμα σε διέγερση, το κεφάλι λίγο άδειο.

Εκείνη τη μέρα στο μπλέ δωμάτιο του ξενοδοχείου ο Τόνυ και η Αντρέ κουβεντιάζουν μετά την ερωτική πράξη. `Άν ξανάβρισκα την ελευθερία μου...θα ξανάβρισκες κι εσύ τη δική σου;` Ο Τόνυ δεν απαντά στην ερώτηση. Ο ανακριτής και ο ψυχίατρος θέλουν τώρα να καταλάβουν. Να καταλάβουν γιατί ο Τόνυ μετά απ`αυτήν την συνάντηση απέφευγε την ερωμένη του. Γιατί έφυγε ξαφνικά σε διακοπές με τη σύζυγο και την κόρη του. Γιατί την ημέρα της τραγωδίας είχε εξαφανιστεί. Ο Τόνυ δεν απαντά στις ερωτήσεις αλλά ξαναζεί τους μήνες που κύλησαν μετά την τελευταία του συνάντηση στο μπλέ δωμάτιο. `Θα ξανάβρισκες κι εσύ την ελευθερία σου;` Οι ένορκοι που θ` αποφανθούν για την ενοχή του Τόνυ δεν έχουν καμιά αμφιβολία ώς προς την απάντηση.
Ένας Σιμενόν αναπάντεχος όπου ξαναβρίσκουμε όλες τις αρετές που τον κατέστησαν έναν απο τους μεγαλύτερους συγγραφείς του 20ου αιώνα. Δυνατή πλοκή, βαθιά ψυχογραφία των ηρώων, υποδειγματική δομή. Ένα μυθιστόρημα που αξίζει να το ανακαλύψετε. Τραχύ, ταραγμένο και απίστευτα μοντέρνο.

[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]