Ο Γεώργιος Φεγγαρογένης εγκαθίσταται στη φεγγερή πλατεία της τουρκοκρατούμενης Θεσσαλονίκης στη στροφή του αιώνα. Οι παππούδες του, απόγονοι βυζαντινής αυτοκρατορικής φαμίλιας, όπως ισχυρίζονταν, σθεναρά αντιστέκονται στην παντοδυναμία του μισοφέγγαρου. Τα χρόνια αργοκυλούν, το σκηνικό αλλάζει, η πόλη απελευθερώνεται. Φανατικός της βασιλείας ο Γεώργιος Φεγγαρογένης, πηγαίνει βόλτα με παετόνι την εικόνα του μονάρχη Κωνσταντίνου πέριξ της λαμπρής πλατείας του σταθμού, όπου οι θηλυκές του Γεωργίου φύτρες εντυπωσιάζουν κι ερωτεύονται στο θάμπος της. Μισητοί μεγαλοπόλεμοι διαδέχονται ο ένας τον άλλο και οι κατιόντες του Γεωργίου Φεγγαρογένους γίνονται των ιδανικών του αντίποδες. Παράδοξος καμβάς υφαίνεται με ανεξιχνίαστες απόπειρες στου Σέιχ-Σου το δάσος, με μυστικά, συνωμοσίες και νυχτερινές επιδρομές στο σπίτι του σταθμού, με αλλόκοτους θανάτους μες στην οικογένεια, στ` απόσκια της λαμπρής πλατείας. Ώσπου το θάμπος σβήνει. . .

[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]