Σε αυτό το βιβλίο παρουσιάζεται ένα μοντέλο κοινωνικών προσομοιώσεων που φιλοδοξεί να προσεγγίσει την κοινωνική πραγματικότητα κάτωθεν (Bottom-Up) και να αναδείξει την προκύπτουσα πολυπλοκότητα από μια δυναμική οπτική. Η κοινωνική δυναμική σαν αυτόνομο ερώτημα ανεξαρτητοποιημένο από την πρόβλεψη στατικών καταστάσεων καθορίζοντας τα κριτήρια της δυναμικής εκτίμησης τόσο ενός συγκεκριμένου κοινωνικού συστήματος αλλά και ενός ατόμου σε ένα δεδομένο κοινωνικό σύστημα: ευστάθεια/αστάθεια του συστήματος με την λογική της ευαισθησίας στις αρχικές συνθήκες (Εκθέτες Lyapunov) και την εντροπία/αυτό-οργάνωση του συστήματος. Μετά από την παραμετροποίηση του συστήματος, κάνουμε εκτενείς δοκιμές σε σχέση τόσο με την προσωπικότητα των δραστών όσο και με την τοπολογία (δομή) επικοινωνίας μεταξύ τους. Χρησιμοποιούμε τριών ειδών δίκτυα επικοινωνίας: 1. Τα δίκτυα με συγκεκριμένα χαρακτηριστικά συμμετρίας όπως το πλήρες, τα κυψελοειδή αυτόματα, το τρίγωνο Sierpinski και το άστρο. 2. Τα τυχαία δίκτυα με διαφορετικές πυκνότητες και 3. τα δίκτυα `μικρού κόσμου`. Επίσης, εξετάζουμε την σχέση μεταξύ δομικής κεντρικότητας (κεντρικότητα στο δίκτυο) και της δυναμικής σπουδαιότητας θέσης (προσωπικότητα δραστών σε συγκεκριμένες θέσεις του δικτύου). Με βάση πειραματικά πρωτόκολλα, αναζητείται το κατώφλι της αστάθειας για ένα σταθερό σύστημα τόσο ως προς την δομή όσο και σε σχέση με την προσωπικότητα των δραστών. Τέλος, παρουσιάζονται διεξοδικά τρία σημαντικά συμπερασματικά στοιχεία του μοντέλου: 1. η διάρθρωση μεταξύ μίκρο και μακρό, 2. η ικανή και αναγκαία διαφοροποίηση μεταξύ δραστών που οδηγεί το μοντέλο σε μια μη-αναστρέψιμη δυναμική πορεία, και 3. ο συντελεστής Κ ως κύριος `υπεύθυνος` της αυξημένης αστάθειας στα κοινωνικά συστήματα. Γίνεται αναφορά στις προοπτικές του μοντέλου και τοποθετούμε τις αρχές για εμπειρικές έρευνες ως προς την επαλήθευση των ευρημάτων μας στον πραγματικό κόσμο.
[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]