Το ανά χείρας βιβλίο είναι το δεύτερο που εκδίδεται στη σειρά `Ψυχαναλυτική Βιβλιοθήκη` των Εκδόσεων Ίνδικτος. Τα δύο κείμενα που περιλαμβάνονται σ` αυτό δεν επιλέχθηκαν τυχαία: το ζήτημα που πραγματεύονται -η σχέση της ψυχανάλυσης με την ψυχιατρική- αφορά όχι μόνο τους `λεγόμενους` επαγγελματίες ψυχικής υγείας, ψυχολόγους και ψυχιάτρους, οι οποίοι ούτως ή άλλως έρχονται καθημερινά αντιμέτωποι με τα διαγνωστικά και θεραπευτικά προβλήματα, που τους θέτει η ψυχική νόσος στις διάφορες εκφάνσεις της, αλλά και ένα ευρύτερο κοινό που, από διαφορετικές θέσεις, δεν παύει να διατυπώνει τα ερωτήματά του και να αναζητά τις απαντήσεις του.
Οι συγγραφείς τους είναι και οι δύο ψυχίατροι και ψυχαναλυτές που ζουν και εργάζονται στο Παρίσι. Πιο συγκεκριμένα, ο Claude Leger συνάντησε την ψυχανάλυση στις αρχές της δεκαετίας του `70, την εποχή όπου ειδικευόταν εκεί ως ψυχίατρος. Επρόκειτο για μία περίοδο, κατά την οποία η ψυχιατρική πρακτική αλλά και η άσκησή της, όχι μόνο επηρεάστηκαν αλλά και προσανατολίστηκαν από την ψυχαναλυτική θεωρία. Κι ενώ οι ψυχοθεραπευτικές πρακτικές επεκτείνονταν όλο και περισσότερο στον ψυχιατρικό χώρο, άρχισαν να διαμορφώνονται οι συνθήκες οι οποίες επέτρεψαν τον συσχετισμό της πρακτικής της ψυχανάλυσης με την θεραπεία της ψύχωσης, και μάλιστα μακριά από κάθε ιατρικό πρότυπο.
[...] Ο Jean-Pierre Drapier ως νοσοκομειακός ψυχίατρος διετέλεσε μαθητής του Lucien Bonnafe, του επικεφαλής των Γάλλων Φρενολόγων, ενώ τα τελευταία 27 χρόνια διευθύνει το Ιατρο-Ψυχο-Παιδαγωγικό Κέντρο (ΙΨΠΚ) του Corbeil-Essonnes στην Περιφέρεια της πόλης των Παρισίων. Θεωρώντας τον προσανατολισμό που προσφέρει η Λακανική Ψυχανάλυση ως την πλέον σταθερή αναφορά, η οποία θα μπορούσε να συνεχίσει να εμπνέει και μάλιστα χωρίς θεωρητικές αναδιπλώσεις ή συρρικνώσεις την συγκεκριμένη κλινική πρακτική, ο Jean-Pierre Drapier αφιέρωσε το μεγαλύτερο μέρος της εργασίας του στη διάδοση αλλά και την περαιτέρω ανάπτυξη του εν λόγω θεσμικού πλαισίου. [...]
Εν κατακλείδι, στα δύο, μικρής έκτασης αλλά μεγάλης θεωρητικής και κλινικής σημασίας, κείμενα των Claude Leger και Jean-Pierre Drapier που ακολουθούν, ευελπιστούμε ότι οι αναγνώστες -ειδικοί και μη- θα βρουν μια εμπεριστατωμένη εισαγωγική παρουσίαση των πολυδαίδαλων σχέσεων της ψυχιατρικής με την ψυχανάλυση, καθώς και της ευθύνης που η δεύτερη καλείται να επωμισθεί, ιδιαίτερα σήμερα που η περιγραφική φαινομενολογία του συμπτώματος επεκτείνεται ολοένα, επιβάλλοντας τη σιωπή του υποκειμένου.

[Απόσπασμα από το κείμενο της εισαγωγής της έκδοσης]