Ζούμε στις μέρες μας ένα είδος επιστροφής σ` έναν ιδιότυπο μεσαίωνα. Βιώνουμε καθημερινά τη βαρβαρότητα που απελευθερώνουν οι "νόμοι της αγοράς", ασύδοτοι πλέον λόγω της εξαφάνισης του "αντίπαλου δέους". Άμεση η σύνδεσή της με την προσπάθεια της αστικής τάξης να πάρει την ιστορική ρεβάνς από το νικημένο προλεταριάτο.
Ταυτόχρονα, πολύμορφες οι προσπάθειές της να θωρακιστεί απέναντι στις αγωνίες και τους εφιάλτες που τη βασάνιζαν για δεκαετίες. Παρά το "τέλος της Ιστορίας", το φάντασμα της επανάστασης εξακολουθεί να ταράζει τον ύπνο της. Γι` αυτό και οι κονδυλοφόροι της προσπαθούν να τα ξορκίσουν, και την επανάσταση και την Ιστορία. Δεν έγινε, δε συνέβη, δεν υπήρξε! Δεν υπήρξε σοσιαλισμός, δεν έγινε η επανάσταση, "δε συνέβη" η Ιστορία.
Η αποκατάσταση, λοιπόν , της ιστορικής αλήθειας (όπως και η διαστρέβλωσή της από τη μεριά των αστών) δεν είναι ακαδημαϊκό ζήτημα. Είναι πρώτα και κύρια πολιτικό. Είναι όρος αντίστασης στη βαρβαρότητα.