H "Norma", η πιο γνωστή όπερα του Vincenzo Bellini, μας μεταφέρει στην καρδιά του belcanto. Αν και βασίζεται στην κληρονομιά του νεοκλασικισμού, το αριστούργημα του Bellini, μαζί με τη "Lucia di Lammermoor" (1835) του Donizetti, εξακολουθεί να θεωρείται το κατεξοχήν πρότυπο για την ιταλική ρομαντική όπερα του πρώτου μισού του 19ου αιώνα. Από τότε που παρουσιάστηκε για πρώτη φορά, η "Norma" δεν έπαψε να περιλαμβάνεται στο ρεπερτόριο των λυρικών θεάτρων και αντιστάθηκε στις μόδες όσο λίγα άλλα έργα. Στα εκατόν πενήντα χρόνια που μεσολάβησαν από την πρώτη της εκτέλεση μέχρι σήμερα, οι προτιμήσεις του κοινού άλλαξαν, όμως ο χρόνος δεν χάραξε στη "Norma" ούτε μια ρυτίδα.

Ο συνοδευτικός τόμος του μουσικού έργου, περιέχει τα κείμενα:
- Fernando Fraga και Blas Matamoro: "Η ιστορία της όπερας: η νέα ιταλική σχολή" (μτφρ. Φ. Βλαχοπούλου)
- Xavier Pujol: "Μελέτη και σύνοψη: στην καρδιά του belcanto" (μτφρ. Φ. Βλαχοπούλου)
- Το λιμπρέτο του του Felice Romani, στο ιταλικό πρωτότυπο και σε μετάφραση της Ειρήνης Λεβίδη.