Τίποτα δεν ενδείκνυται περισσότερο για τη μυθοπλασία απ` ό,τι οι συνοριακοί τόποι. Σ` αυτήν τη μακρινή γη, στις εσχατιές του κόσμου, η ατυχία των ανθρώπων αποκτά το θρυλικό της χαρακτήρα, και προτού να σαρωθούν από το θάνατο, τα ανθρώπινα πλάσματα συγκλονίζονται από τον έρωτα, την τρυφερότητα και τη δίψα για δικαιοσύνη. Σ` έναν απομακρυσμένο οικισμο της χιλιανής ερήμου Ατακάμα, κατοικούμενο από εργάτες μεταλλωρυχείων, σ` ένα χωριό δίχως εκκλησία, του οποίου το όνομα δεν εμφανίζεται στους χάρτες της περιοχής, σχηματίζεται μια ορχήστρα, η Μπάντα του Λίτρου, για να υποδεχτεί τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας στην, κατά πάσα πιθανότητα, πρώτη και τελευταία του επίσκεψη. (. . .)

[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]