Η Εκκλησία απ` αρχής δια των αιώνων μέχρι σήμερον διαμορφώνει και εμπλουτίζει συνεχώς το Εορτολόγιόν της. Τοιουτοτρόπως, - εκτός των εορτών, αι οποίαι αναφέρονται εις την Αγίαν Τριάδα ή είναι Δεσποτικαί και Θεομητορικαί ή προβάλλουν αγγέλους και προφήτας -, η Εκκλησία έχει καθιερώσει και εξακολουθεί να καθιερώνη εορτάς αγίων, μαρτύρων, οσίων, ομολογητών, ασκητών, παρθένων, επισκόπων κ.λπ. Πάσαι αι εορταί αυταί οδηγούν και υποβοηθούν τους πιστούς εις την συνειδητοποίησιν της ανάγκης πραγματοποιήσεως του κυρίου σκοπού του ορθοδόξου μορφωτικού έργου, ο οποίος διετυπώθη υπό του αγίου Γρηγορίου του Θεολόγου δια των επιγραμματικών λόγων: `Χριστώ συνταφήναι με δει, Χριστώ συναναστήναι, συγκληρονομήσαι Χριστώ, υιόν γενέσθαι Θεού, Θεόν αυτόν`.
Εάν αι Δεσποτικαί και Θεομητορικαί εορταί υπενθυμίζουν πρωτίστως την ανάγκην της `μεθέξεως` διαφόρων πτυχών του απολυτρωτικού έργου του Χριστού, το οποίον συνεχίζεται μυστικώς εν τη Λατρεία, αι πλείσται των λοιπών εορτών, ως αυτονοήτως και αι Δεσποτικαί και Θεομητορικαί, παρουσιάζουν εις ημάς θαυμάσια πρότυπα πραγματώσεως της `μεθέξεως` ταύτης. Εν τη ζωή των αγίων είναι έκδηλος η ζωογόνησις της `τεθανατωμένης τοις παραπτώμασι ψυχής` δια της παροχής εις αυτήν της ζωογόνου ενεργείας και χάριτος του Παναγίου Πνεύματος, η επαναφορά του χιτώνος της ψυχής ημών εις την πρώτην και ουρανίαν αυτού αίγλην, η περιβολή της ψυχής δια της φωτεινής στολής της αναγεννήσεως, η αναμόρφωσις της ρυπωθείσης εικόνος εις το αρχαίον κάλλος, η `καινότης της ζωής`, ο καθαρισμός της ακανθοφορησάσης και χερσωθείσης ψυχής ημών, η θεραπεία των τραυμάτων και μωλώπων αυτής, η παροχή εις ημάς `της αφθαρσίας της σαρκός`, η οριστική απαλλαγή εκ του θανάτου, ο μετασχηματισμός `του σώματος της ταπεινώσεως ημών εις το γενέσθαι αυτό σύμμορφον τω σώματι της δόξης αυτού`, η περιβολή του `φωτεινού ενδύματος εν τη αναστάσει`, η κατόπτευσις του ακτίστου και αϊδίου φωτός της θεότητος, η ανάπαυσις `εν χώρα ζώντων`, `ένθα απέδρα οδύνη, λύπη ομού και στεναγμός`, η συμμετοχή ημών εις την εν τω ουρανίω νυμφώνι αιώνιον και άληκτον χαράν και αγαλλίασιν. [...]
[Απόσπασμα από το κείμενο του προλόγου]