Οι φωτογραφίες είναι διαδρομές. Η πιο σταθερή εικόνα έχει την κίνηση και την επιθυμία του παρελθόντος της και την αβεβαιότητα και την ένταση της μετακίνησής της. Πρόσωπα, γεωμετρίες μπετόν, ίχνη καταστροφής, πέτρες και λαμαρίνες έχουν την ίδια τύχη. Η ρευστή διαφάνεια του υγρού δρόμου, η πυκνότητα της βρόμικης λάσπης, υπακούουν. Η σκιά της ρυτίδας και της ρωγμής, η καθαρή φωτεινή επιφάνεια, το μαύρο ρούχο. Ο Μανώλης Μπαμπούσης επιμένει στις διαδρομές, που τις εκθέτει με τελετουργική διατύπωση. Η τελετουργία παίρνει έμφαση και κυριαρχεί, συγκροτεί τα αποσπασματικά αντικείμενα, το τοπίο και τις χειρονομίες των ανθρώπων. [...] Η Αθήνα αποκαλύπτει τις διαδρομές της έως τους «άγριους» τραυματισμούς της, τις τραγικές μεταμοσχεύσεις της, τη θαμμένη ένταση του φυσικού υποκειμένου της. [...]

[Απόσπασμα από κείμενο παρουσίασης εκδότη ή έκδοσης]