«Το Άντεν βουίζει σαν ένα μεγάλο τραχύ ζώο σκεπασμένο αλογόμυγες, που κυλιέται μέσα στη σκόνη. Στα δρομάκια του Παζαριού τα πλήθη στριμώχνονται ανάμεσα στις παράγκες, τα μεταξωτά βγαίνουν από τους χειροκίνητους αργαλειούς σαν όμορφα χρωματιστά φίδια...»
Ένα ψηφιδωτό της Ανατολής και της βρετανικής αυτοκρατορίας. Νυχτερινές περιπολίες ελέγχουν τα περάσματα ανάμεσα στην πόλη των ιθαγενών και στην πόλη των Βρετανών. Πολύβουοι δρόμοι όπου διασταυρώνονται καμήλες, βυτιοφόρα, αμερικανικά αυτοκίνητα που οδηγούν Σομαλοί με τουρμπάνια, ζητιάνοι, Άγγλοι και Ινδοί στρατιώτες. Μια σαγηνευτική μυρωδιά σαν από λιβάνι ή από αρωματικό ξύλο ξεχύνεται από το παζάρι. Πλεούμενα σημαιοστολισμένα σαν καραβέλες στο λιμάνι.
Ο σπουδαίος και πρόωρα χαμένος Γάλλος συγγραφέας και στοχαστής Πολ Νιζάν πραγματοποιεί γύρω στα 1926 ένα ταξίδι στο Άντεν της Αραβίας. Ένα ταξίδι που έμοιαζε με μεγάλη άτακτη φυγή από την αστική ηθική και την «αστική κουζίνα» της Γαλλίας.
Όπως όμως αποδείχτηκε, το Άντεν ήταν μια μικρογραφία της Ευρώπης, γεγονός που έδωσε αφορμή στον Νιζάν να καυτηριάσει την αποικιοκρατική πολιτική της πατρίδας του. Το βιβλίο εκδόθηκε για πρώτη φορά το 1932, ενώ επανεκδόθηκε το 1960 μ` έναν εξαιρετικό πρόλογο του Ζαν-Πολ Σαρτρ.

[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]