ΠΕΡΙ ΔΕΙΝΑΡΧΟΥ: Εξαίρετο δείγμα φιλολογικής κριτικής, που ασχολείται κυρίως με το ζήτημα της γνησιότητας των λόγων του Δεινάρχου.
ΠΡΟΣ ΠΟΜΠΗΙΟΝ ΓΕΜΙΝΟΝ ΕΠΙΣΤΟΛΗ: Ο Διονύσιος υπερασπίζεται την κριτική του εναντίον του Πλάτωνα και εν συνεχεία εξετάζει τους ιστορικούς Ηρόδοτο, Θουκυδίδη, Ξενοφώντα, Φίλιστο, Θεόπομπο.
ΠΡΟΣ ΑΜΑΙΟΝ ΕΠΙΣΤΟΛΗ: Προσπάθεια ανασκευής της άποψης ότι ο Δημοσθένης είχε διδαχτεί τους κανόνες της τέχνης του από τη Ρητορική του Αριστοτέλη.
ΠΕΡΙ ΤΩΝ ΘΟΥΚΥΔΙΔΟΥ ΙΔΙΩΜΑΤΩΝ ΠΡΟΣ ΑΜΑΙΟΝ: Διασαφήνιση των υφολογικών παρατηρήσεων που περιέχονται στο έργο Περί Θουκυδίδου.
ΤΟΥ ΠΕΡΙ ΣΥΝΘΕΣΕΩΣ ΟΝΟΜΑΤΩΝ ΕΠΙΤΟΜΗ: Ο συγγραφέας αναπαράγει αυτούσια ολόκληρα τμήματα από το Περί συνθέσεως ονομάτων.
ΠΕΡΙ ΜΙΜΗΣΕΩΣ: Σύντομη αναφορά σε ποιητές και πεζογράφους που μπορούν να θεωρηθούν πρότυπα ύφους. Έργο αποσπασματικά σωζόμενο.
Ο Διονύσιος ήταν Έλληνας ρητοροδιδάσκαλος και ιστοριογράφος. Γεννήθηκε μεταξύ του 60 και 55 π.Χ. στην Αλικαρνασσό. Το 30 π.Χ., ή στις αρχές του 29 πήγε στη Ρώμη. Ήταν η εποχή που συνέρεαν εκεί πλήθος έλληνες διανοούμενοι. Η ελληνική γλώσσα και λογοτεχνία συνέχιζε να χαίρει μεγάλης εκτίμησης και η μελέτη τους ήταν σημαντική για κάθε επιφανή και καλλιεργημένο Ρωμαίο. Ο Διονύσιος έμεινε στη Ρώμη 22 χρόνια, όπου ασχολήθηκε με την εκμάθηση της λατινικής γλώσσας και με την μελέτη των έργων των Ρωμαίων ιστορικών. Για να εξασφαλίζει τα προς το ζην, ασκούσε το επάγγελμα του ρητοροδιδάσκαλου. Έγραψε ρητορικές - φιλολογικές μελέτες, όπου, με την ευρεία του κατάρτιση στον τομέα της κλασικής λογοτεχνίας και με την έμφυτη καλαισθησία του, αναδεικνύεται άριστος γνώστης του ωραίου στον λόγο και καταφέρνει με τρόπο αξιοθαύμαστο να διακρίνει τα διάφορα είδη του λόγου και να τοποθετήσει χρονολογικά τον κάθε συγγραφέα. Το ιστορικό του έργο πάλι, η Ρωμαϊκή Αρχαιολογία, όπου πραγματεύεται την ιστορία της Ρώμης από τους αρχαιοτάτους χρόνους μέχρι το 264 π.Χ., παρέχει σημαντικές πληροφορίες, προερχόμενες από ιστορικές πηγές που δεν σώζονται.

[Απόσπασμα από κείμενο παρουσίασης εκδότη ή έκδοσης]