Το θέμα της αρνήσεως της εκκλησιαστικής ταφής των αυτοκτονούντων αποτελούσε πάντοτε πρόβλημα για το άμεσο περιβάλλον του νεκρού. Πρόβλημα επίσης αποτελούσε και από την πλευρά του εκκλησιαστικού περιβάλλοντος του αυτόχειρα, δηλαδή των μελών της ενορίας του. (. . .) Στην εποχή μας διαπιστώνεται και πάλι έξαρση των αυτοκτονιών, κυρίως μεταξύ των νέων. (. . .) Απέναντι στην κατάσταση που έχει δημιουργηθεί , η Εκκλησία δε μένει αδιάφορη, αλλά προσπαθεί, κατά τρόπο ανεπίσημο και περιστασιακό, να απαλύνει το πρόβλημα. Η στάση αυτή της Εκκλησίας μαρτυρεί ότι το πρόβλημα της ταφής των αυτοκτονούντων, από πρόβλημα δικό τους μεταβάλλεται, κατά κάποια έννοια, σε πρόβλημα της ίδιας.
[Απόσπασμα από το κείμενο του προλόγου]