Υπάρχει μια ολοένα και αυξανομένη διαμάχη μεταξύ της νεωτερικής και της μετανεωτερικής κοινωνικής θεωρίας. Η τελευταία απορρίπτει τις νεωτερικές προσεγγίσεις ως οικονομιστικές, ουσιοκρατικές αλλά και ως προσεγγίσεις που συχνά οδηγούν σε αυταρχικές πολιτικές. Η νεωτερική θεωρία επικρίνει τις μεταμοντέρνες προσεγγίσεις για την απόρριψη των ολιστικών εννοιολογικών πλαισίων που διευκολύνει το σχηματισμό μιας συνολικής εικόνας του τρόπου με τον οποίο οι κοινωνικές ολότητες (οργανώσεις, κοινότητες, έθνη-κράτη κτλ.) έχουν συσταθεί, αναπαραχθεί και μετασχηματισθεί. Θεωρεί ότι η απόρριψη των ολιστικών μεθοδολογιών οδηγεί σε κοινωνική μυωπία - μια άρνηση να διερευνηθεί κριτικά το είδος των γενικών προβλημάτων με τα οποία ασχολείται η κλασική κοινωνιολογία. (. . .)

[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]