Η παρούσα Γραμματική της αρχαίας εβραϊκής γλώσσας, μία από τις πολλές που κυκλοφόρησαν και εξακολουθούν να κυκλοφορούν κατά τα τελευταία χρόνια στη χώρα μας και στο εξωτερικό, αποτελεί καρπό της μακρόχρονης ενασχόλησής μου με το πρωτότυπο κείμενο της Π.Δ. και της επί σειράν ετών διδασκαλίας της εβραϊκής γλώσσας στο Τμήμα θεολογίας της θεολογικής Σχολής του Πανεπιστημίου Αθηνών. Αυτή αποσκοπεί να βοηθήσει όχι μόνο τους φοιτητές της θεολογίας αλλά και κάθε άλλο ενδιαφερόμενο να μελετήσει το κείμενο της Π.Δ. από την πρωτότυπη γλώσσα, δηλαδή την εβραϊκή, τη σπουδαιότερη από τις σημιτικές γλώσσες. Ως γνωστό το πρωτότυπο κείμενο της Π.Δ., παρά τις δυσκολίες και τα προβλήματα που παρουσιάζει, δεν μπορεί να συγκριθεί και πολύ περισσότερο να αντικατασταθεί από καμία μετάφραση όσο πιστή και αν είναι αυτή, επειδή σύμφωνα με τους βασικούς νόμους της Γλωσσολογίας κατά τη μεταφορά ενός κειμένου από μία γλώσσα σε άλλη και μόνο η απώλεια του ύφους συνιστά ουσιώδη διαφορά. Το αδύνατο της ταύτισης του πρωτοτύπου με οποιαδήποτε μετάφραση, ακόμα και ισότιμη, έχει ήδη επισημάνει από τα μέσα περίπου του 2ου π.Χ. αιώνα (130 π.Χ.) ο εγγονός του Σειράχ, Ιησούς. Αυτός αναφερόμενος στη μετάφραση της Π.Δ. από την εβραϊκή στην κοινή των ελληνιστικών χρόνων παρατηρεί χαρακτηριστικά στον πρόλογο της ελληνικής μετάφρασης της Σοφίας Σειράχ (στίχ. 22) `Παρακέκλησθε ουν μετ` εύνοιας και προσοχής την ανάγνωσιν ποιείσθαι και συγγνώμην εχειν εφ` οις αν δοκώμεν των κατά την ερμηνείαν πεφιλοπονημένων τισίν των λέξεων αδυναμείν· ου γαρ ισοδυναμεί αυτά εν εαυτοίς Εβραϊστί λεγόμενα και όταν μεταχθή εις ετέραν γλώσσαν`. (...)

[Απόσπασμα από το κείμενο του προλόγου]