Μια μεγαλοαστική οικογένεια, τρεις γενιές. Αλήθειες. . . προδοσίες. . . ψέματα. . . ζήλιες. . . Και φτάνεις ως που; Στο φόνο της ψυχής; Του μυαλού; Της αγάπης; Η Δάφνη και η Φαννή, αδελφές, η μια άκρη του νήματος που το κρατάει ποιός και γιατί; Γιαγιά, παππούς, θείοι, μαμά, μπαμπάς. Και η συνέχεια. . . ένα κουβάρι μαύρα σύννεφα και λάθη. . . αμαρτίες γονέων - ναι, αλλά κι αυτές; Τι έκαναν αυτές; Η Δάφνη και η Φαννή; ` Έπρεπε να γίνετε πουτάνες`, έλεγε ο θειος. Ο θειος. . . δοσμένος στην Αριστερά, έτοιμος να κρεμαστεί για τα πιστεύω του. Ο πατέρας. . . δοσμένος στη Δεξιά, έσωσε τον θειο καθότι είχε το χάρισμα. Τον έσωσε; Σωθήκανε; Από τι; Και το κορίτσι της Φανής. . . μπράβο, μεγάλωσε. . . Μια σχεδόν πολύ αληθινή ιστορία. . . πάνω σε σχεδόν πραγματικά γεγονότα. . . Μια σχεδόν ζωή για το τίποτα ή όχι. Αλήθεια, πώς συλλαβίζουν την ευτυχία;

[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]