Η επιρροή του D. W. Winnicott (1896 - 1971), ψυχαναλυτή προερχόμενου από την παιδιατρική, ανανέωσε βαθιά την ψυχαναλυτική πρακτική και την κατανόηση της ανάπτυξης του παιδιού. Γοητευτική προσωπικότητα, περιέγραψε με αληθινή κλινική ευφυΐα τη γέννηση του ψυχισμού στο παιδί και την ανάπτυξή του με όρους ταυτόχρονα απλούς και προσωπικούς. Οι εξαιρετικά πρωτότυπες έννοιές του, που αναγνωρίζουν τις οφειλές τους στον Freud και στη Melanie Klein, διατρέχουν σήμερα την ψυχαναλυτική σκέψη, και η ανεξαρτησία του πνεύματός του τον τοποθετεί πέραν κάθε δογματισμού. Οι θεωρητικοποιήσεις του, κάποτε κατηγορούμενες, για απλοϊκότητα, αποκαλύπτονται τελικά βαθιές, λεπτές και πολύπλοκες. Η συλλογή άρθρων υπό τον τίτλο «Διαδικασίες ωρίμανσης και διευκολυντικό περιβάλλον» έχει ως κύριο θέμα την επαναφορά της εφαρμογής των θεωριών του Freud στην βρεφική ηλικία. Ο Freud έδειξε ότι η απαρχή της ψυχονεύρωσης βρίσκεται στις διαπροσωπικές σχέσεις της πρώτης ωριμότητας που ανήκει στη νηπιακή ηλικία. Ο Winnicott ερευνά την ιδέα ότι οι βαριές ψυχικές διαταραχές σχετίζονται με αποτυχίες της ανάπτυξης κατά τη βρεφική ηλικία. Χωρίς να αρνείται τη σημασία της κληρονομικότητας, ανέπτυξε τη θεωρία ότι η σχιζοφρένεια εμφανίζεται ως το αρνητικό διαδικασιών που μπορούν να ανιχνευθούν λεπτομερώς ως θετικές διαδικασίες ωρίμανσης κατά τη βρεφική και την πρώιμη παιδική ηλικία.

[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]